πως πέρασε μέχρι σήμερα 1

Afto to keimeno to eixa ksegasi, einai arketes meres prin pou to egrapse o Panormitis:

Παρασκευή απόγευμα ήρθε από Ολλανδία ( το ολλανδικό νοσοκομείο ) η απόφαση των ιατρών του ογκλογίκο τμήματος να περασω ένα πρώτο έλεγχο την Τρήτη και την χειρουργική επέμβαση 4 Ιουνίου...... Διαφορά χρονική με το ελληνικό 2 μέρες δεν είναι τίποτα. Απλά νιώθω πόσο φοβερώ άγχος έχουν "είδικα" η γυναίκα μου μου νιώθει εκεί οτι μπορεί να παλέφει καλύτερα. Ζήτησα λίγες ώρες να αποφασίσω. Θα το σκεφτώ... ( 2 μέρες είναι τίποτα.... την προηγούμενη οι γιάτροι με είχαν πάει πίσω 18 ημέρες ). Το βραδάκι καθόμαστε όλοι για το δείπνο μας ( το δικό μου τηρεί πιατο τηπά ευλαβιναι του Κουμεντάκη της οδηγίες και δεν με πειράζει, μερικές φορές βάσω και την δική μου νότα να κάνω τους αλλους να ενδιαφέρονται για ένα τόσο απλό πιάτα ). Ο φίλος μου με κοιτάει ξαφνικά στο ...... και μάλιστα μιλάει λίγο πιο φωναχτά λέγοντας " Πανορμίτη σε βλέπω φεύγεις για Ολλανδία το βλέπω στα μάτια σου καθαρά..... το βλέπω μην πεις τίποτα.... δεν το λές αλλά το αποφάσισες...... στο λεώ σίγουρα..... ( σκέφτομαι απο μέσα μου, βεβαίως και είχα σχεδόν αποφασίσει κάτι...... αλλα ακόμα ουτε εγώ δεν μίλαγα σε εμένα........ σκεφτόμουνα πάντα τον καιρό κάπως έτσι .... Πανορμίτη εαυτέ μου κάνεις χειρουργείο και πρέπει να κάνεις ακτινοβολίες και χημειοθεραπείες πίθανον στην Αθήνα για ενα δίμηνο περιπού μετά το χειρουργεία, δηλαδή όλό το καλοκαίρι Αθήνα σου αρέσει? Σκευφτόμουνα την διαμονή στην Αθήνα τον χρήση ταζί καθημερινά, το θόρυβο και την ζέστη, τα ζουζούνακια της εποχής, μύγες, κουνούπια, αλλα βασικά την ζέστη. Στην Ολλανδία ειναι σαφώς πιο δροσερό. το ξέρω γιατί μην ξεχνιόμαστε ανοιχη γεννήθικε η κόρη μου η Σοφία και Ιουλιο μήνα η κόρη μου η Δάφνη. Η σκέψη και μόνο οτι εδω γεννήθηκαν τα παιδιά μου μπατόριζε η αποφαση μου για το χειρουργείο να έρθω φύγω για Ολλανδία. Και η γυναίκα μου κρεμόταν από τα χείλη μου με αγωνία γιατί ήθελε Εγώ να πάρω την απόφαση. Ρώτησα μόνο για εισιτήρια ( αεροπόρικα ) το μόνο μου ήθελε ήταν μια γρηγορι απόφαση γιατι μπορούσε να κλείσει εισιτήρια Κυριακή που ήταν και πιο φτήνα. Ξέρω πόσοι καλοί ανθρώποι είναι γύρω μας που θέλουν να μας βοηθήσουν με κάθε τρόπο άλλα πρέπει να σκέφτομαι κάθε ευρώ που ζοδεύουμε. Η Κυριακή στοίχισε κατω απο το μισό κόστος αν φευγα Δευτέρα........ ( ήθελα να έχω μια παραπάνω ημέρα, δηλαδη όλη την Κυριακή τελικά ομως ( κόστας χρόνος - ώρα άφιξης ειπα - Ο.Κ. Κυριακή ) Πετούσαμε 10.20 το πρωί οπότε Κυριακή πρωί φυγαμε μαςι με τον φιλο τον Γιάννη και την Χριστίνα που μας πήγαν στο αεροδρόμιο και λιγο πριν πετάξουμε ήρθε ο Γιώργος απο Πάτμο να συναντηθούμε ( και πρίν to ατύχημα ) οπότε νιώθαμε και οι δύο την στιγμή που αγκαλιαστήκαμε το βάρος και την συγκίνηση. Για κάποιο λόγο δεν μπορώ να κρατάω πάντα αυτό το βάρος και τα δάκρια σε Πάτμιο. τελευταία στιγμή κρατούσε ενα μικρό φάκελο που έλεγε χαιρετισματα και περαστικά απο φίλους ( 2 οικογενειες ) σφραγισμένω και οχι να το ανοίξω τώρα δεν υπάρχει λόγος ούτε και χρόνος γιατί έχουμε πάρει όλο το χρόnο πρίν την πτίση.