γεια σας φιλοι μου,

Μια και δεν καταφερα να σας γραψω νωριτερα, σας στελνω την παρακατω επιστολη που εχω στειλη στα Πατμιακα Χρονικα.
Και συντομα θα εχετε τακτικα νεα......Μην ανησυχητε θα το κανω.
Σας χαιρετω

.................................................................


Στις αρχές Απριλίου 2010, μου συνέβη ένα έκτακτο ιατρικό γεγονός που παραλίγο να μου στοιχήσει τη ζωή. Από την στιγμή που η υγεία μου βρέθηκε σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση, άλλαξε η ζωή μου.
Από την πρώτη στιγμή ένιωσα κάτι ξεχωριστό, που μου έδωσε την δύναμη να συνεχίσω, να βρω κουράγιο ώστε να σώσω τη δική μου ζωή. Τη δύναμη αυτή τη βρήκα μέσα από την αγάπη που πηγάζει από φίλους, συγγενείς, συμπατριώτες, όλους τους Πάτμιους και όχι μόνο. Ο τρόπος που με αγκάλιασαν οι συνάνθρωποί μου, ως πνεύμα στήριξης και φροντίδας σε εμένα, μου έδωσε τη δύναμη για να αντιμετωπίσω τα σκληρά νέα που αφορούσαν την υγεία μου. Μα δεν έμειναν μόνο εκεί. Έψαξαν, βρήκαν, και φρόντισαν να κάνουν ο,τιδήποτε δυνατό για να σταθούν στο πλάι μου. Η αμέριστη αγάπη όλων αυτών των ανθρώπων, είναι κάτι που θα μου μείνει αξέχαστο στην υπόλοιπη ζωή μου. Ο κύριος λόγος που απέκτησα και αποκτάω την αισιοδοξία να κάνω κουράγιο είστε όλοι εσείς, και αυτό θα συνεχίσω να κάνω.
Μετά τη χειρουργική επέμβαση και την μεταχειρουργική θεραπεία, καταφέραμε να βρούμε λίγο χρόνο να γυρίσουμε στην πολυαγαπημένη μου Πάτμο. Το διάστημα που μείναμε εκεί, νιώσαμε αυτή την αγάπη που ήταν διάχυτη παντού, προς εμένα και την οικογένειά μου. Περάσαμε πάρα πολύ καλά, και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους που κάνανε αυτό το μήνα αξέχαστο, αν και κάποιους δεν κατάφερα να τους συναντήσω.
Τώρα επέστρεψα πάλι στην Ολλανδία, για να συνεχίσω την εξάμηνη θεραπεία. Με τη σκέψη σας δίπλα μου, βρίσκω κουράγιο και ελπίδα για τη συνέχεια. Σας ευχαριστώ.
Με πάρα πολλή αγάπη και εκτίμηση,
Πανορμίτης