καλο μηνα!!

Γεα σας παιδια,
Καλο μηνα!! Αυτη η Δευτερα ηταν κατι το ειδιαιτερο, ειχε τοση πολλη ομιχλη οσο δεν ειχα δει ποτε αλλοτε. Δεν μπορουσα να ξεχωρισω ουτε δεντρο στα 5 μετρα.
Με τοσο χαλια καιρο το καλυτερο που εχουμε να κανουμε ειναι να επισκεφτουμε ενα μουσειο, και αυτο καναμε. Μας αρεσε πολυ γιατι ειχε πολυ ωραιους ζωγραφικους πινακες, πορσελανινα σερβιτσια και γλυπτα. Ομως, το μουσειο ειναι αρκετα μεγαλο και δεν καταφερουμε να τα δουμε ολα. Ετσι και αλλιως η γυναικα μου πηρε μια καρτα για ολλα τα μουσεια στης Ολλανδιας που πληρονεις μια φορα ενα ποσο, και μετα μπαινεις οσες φορες και για οση ωρα θελεις δωρεαν,για εναν χρονο. Οποτε και να βρεχει ή να εχει ομιχλη, θα εχω να δω πολλα ακομα, αν θελω.

Πριν λιγο πηγα στη βιβλιοθηκη, κατω απο το σπιτι μας και διαλεξα να παρω διαφορα CD μαζι μου, με μουσικες απο το Ιραν μεχρι το Μεξικο. Μιας και δεν εχουν βιβλια στα Ελληνικα.

Αυτα για σημερα,
φιλια,
Πανορμιτης

γεια σας φιλοι μου,

Μια και δεν καταφερα να σας γραψω νωριτερα, σας στελνω την παρακατω επιστολη που εχω στειλη στα Πατμιακα Χρονικα.
Και συντομα θα εχετε τακτικα νεα......Μην ανησυχητε θα το κανω.
Σας χαιρετω

.................................................................


Στις αρχές Απριλίου 2010, μου συνέβη ένα έκτακτο ιατρικό γεγονός που παραλίγο να μου στοιχήσει τη ζωή. Από την στιγμή που η υγεία μου βρέθηκε σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση, άλλαξε η ζωή μου.
Από την πρώτη στιγμή ένιωσα κάτι ξεχωριστό, που μου έδωσε την δύναμη να συνεχίσω, να βρω κουράγιο ώστε να σώσω τη δική μου ζωή. Τη δύναμη αυτή τη βρήκα μέσα από την αγάπη που πηγάζει από φίλους, συγγενείς, συμπατριώτες, όλους τους Πάτμιους και όχι μόνο. Ο τρόπος που με αγκάλιασαν οι συνάνθρωποί μου, ως πνεύμα στήριξης και φροντίδας σε εμένα, μου έδωσε τη δύναμη για να αντιμετωπίσω τα σκληρά νέα που αφορούσαν την υγεία μου. Μα δεν έμειναν μόνο εκεί. Έψαξαν, βρήκαν, και φρόντισαν να κάνουν ο,τιδήποτε δυνατό για να σταθούν στο πλάι μου. Η αμέριστη αγάπη όλων αυτών των ανθρώπων, είναι κάτι που θα μου μείνει αξέχαστο στην υπόλοιπη ζωή μου. Ο κύριος λόγος που απέκτησα και αποκτάω την αισιοδοξία να κάνω κουράγιο είστε όλοι εσείς, και αυτό θα συνεχίσω να κάνω.
Μετά τη χειρουργική επέμβαση και την μεταχειρουργική θεραπεία, καταφέραμε να βρούμε λίγο χρόνο να γυρίσουμε στην πολυαγαπημένη μου Πάτμο. Το διάστημα που μείναμε εκεί, νιώσαμε αυτή την αγάπη που ήταν διάχυτη παντού, προς εμένα και την οικογένειά μου. Περάσαμε πάρα πολύ καλά, και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους που κάνανε αυτό το μήνα αξέχαστο, αν και κάποιους δεν κατάφερα να τους συναντήσω.
Τώρα επέστρεψα πάλι στην Ολλανδία, για να συνεχίσω την εξάμηνη θεραπεία. Με τη σκέψη σας δίπλα μου, βρίσκω κουράγιο και ελπίδα για τη συνέχεια. Σας ευχαριστώ.
Με πάρα πολλή αγάπη και εκτίμηση,
Πανορμίτης

Καλησπερα σας,
Ελπιζω τον Δεκσπενταυγουστο να περασατε καλα οπου μουσικη και χορος γινεται στον Καμπο και σε αλλα σημεια για την γιορτη. Εδω την Κυριακη (χθες), ηρθαν φιλοι(Σαρλοτ, Γιοσελιν , βιλλ,kai ο κουνιαδος μου ο Φρεηκ) και περασαμε παρεα την κυριακη, - λεγαμε ιστοριες για την Πατμο μια και γνωριζουν το νησι πολλα χρονια. Για μενα ηταν σημαντικο η συναντηση που ηθελε μαζι μου η Μαριαννα, επισης απο την Ολλανδια, που γνωρισε την Πατμο 35+ χρονια πριν.
Υπηρχε εντονη συγκινηση τωρα που για αλλους λογους (εργασια κλπ) δεν μπορουσε να ερθει πιο συχνα στην Πατμο.
Ενω σας γραφω διαφορα μικρα νεα δεν γινεται να μην σας πω το αλλο το ησμαντικο. Την Παρασκευη τελειωσε η θεραπεια των ακτινοβολιων.
ΟΛο αυτο το διαστημα δεν ελεγα σχεδον τιποτα να μη με αγχωνει η θεραπεια και απλα να περναει ο χρονος.... και περασε.
Τωρα αυτες τις μερεικες ησυχες μερες, βαζω τα δυνατα μου να παρω ενεργεια .
Περασαμε και ενα απογευμα να δουμε την Αστριτ παρεα με την Χεττυ, μια και δεν τους ειδαμε αρκετα αυτο το διαστημα.


επισης πηγαμε στο Δελφτ με την Γιοσελιν, περπατισαμε για λιγο, και ηπιαμε κατι παρεα. Σας στελνω μια φωτογραφια με μια πολυ ωραια γεφυρα.
Το Δελφτ ειναι μια πολη που εχει τα περασοτερα κτιρια απο τον 17ο αιωνα.


Σας Στελνω με ολη μου την αγαπη τα χαιρετισματαμου να περασετε ομορφα
Πανορμιτης

αυτο ηταν χτες στην βαρκα της Marianne van Wijnkoop,( εκει περναι τα Σαββατοκυριακα )μας καλεσε και μεραστικαμε μια μερα ομορφα,διπλα σε μια λιμνη τεραστιο που περνανε τα σκαφια με τα πανια. ευχαριστω πολυ Μαριαννα!!

Καλημερα σας.
Περασαν μερικες μερες μεσα στον Αυγουστο και δεν σας εστειλα καποια νεα μας.
καταρχην ο καιρος δειχνει πλεον πιο κοντα στο φθινοπωρο , γιατι βρεχει πολυ συχνα..
Αυτη την εβδομαδα συνεχισα τις θεραπειες των ακτινοβολιων και με το δικο σας κουραγιο εχουμε φτασει προς το τελειωμα.
Την τεταρτη μας καλεσε ο §Φερρυ και η Πεγκυ μας καλεσαν να φαμε ψαρι στο σπιτι τους και επισης γιατι μαλλον θα ερθουν μαζι μας στην Πατμο το Σεπτεμβριο.
ην Παρασκευη η Χεττυ με εβαλε να κανω ποδηλατο για εξασκηση. Εκανα ποδηλατο, γυρω στα 3 χιλιομερτρα και τα πηγα τοσο καλα που μαζι με ττην χεττυ που για εκπληξη καθησαμε σε ενα ωραιομικρο ιταλικο εστιατοριο και φαγαμε παραδοσιακη πιτσα στο φουρνο.
χθες ηρθε η Γιοσελιν στο σπιτι για την παρεα της. Εγω πηρα την ωραια σουπα που ειχε μαγειρεψει η Χεττυ και την εκανα με παραδοσιακο αυγολεμονο και μπολικο λεμονι, που στην συνεχεια καταλαβα οτι τους αρεσε πολυ.
Οταν κανω τετοιες μικρες δουλειες νιωθω οτι ειμαι πιο χρησιμος αυτο το διαστημα.
Στο τελος παντων των θεραπειων αυτης της εβδομαδας ειχα παλι μια συνεχιζομενη κουραση.
δεν σας δινω λεπτομερειες γιατι γνωριζω το ενδιαφερον και την αγαπη σας
Αλλα οπως ειπα ελπιζω οτι φτανουμε στο τελειωμα αυτων των θεραπειων.
Δεν θελω να σας κρατησω αλλο καισας σκεφτομαι
Πανορμιτης

Γεια σας απο την Ολλανδια.
Η δαφνη και η Σοφια φτασανε στο αεροδρομιο 5ης Αθηνας .Ολα πηγαν περιφημα και Θα φυγουν για Πατμο πολυ συντομα.
Και μια και ειναι η αρχη της Δευτερας , ειμαι αισιοδοξος οτι πλησιαζουμε σστο συμπληρωμα των θεραπειων.
αυτα για τωρα
σαςχαιρετω και σας σκεφτομαι.
Πανορμιτης

Δευτέρα 3 Αυγούστου

Καλησπέρα σας,
Κατ'αρχήν σας εύχομαι καλό μήνα και καλή δύναμη για να δουλέψετε σωστά αυτές τις λίγες μέρες του καλοκαιριού. Bέβαια για εμάς ο μήνας Αύγουστος θυμίζει φθινόπωρο. Αυτή την περίοδο όλο και πιο συχνά βρέχει και επίσης γι'αυτό το λόγο πρέπει να φοράω το τζάκετ μου.
Πριν δύο μέρες ήρθε ο Φρέικ, η γυναίκα του Ίρμκαρντ και η κόρη τους Λίζα για να δειπνήσουμε μαζί, και περάσαμε ένα ήσυχο βράδυ. Στην συνέχεια η Ίρμκαρντ και η Λίζα βοήθησαν την Δάφνη και την Σοφία να ράψουν τα ταμπελάκια με το όνομα της Δάφνης στα ρούχα της. Ταυτόχρονα μάθανε καλύτερα την Δάφνη να ράβει, κάτι στο οποίο εκείνη ποτέ δεν είχε δώσει προσοχή.
Μετά από τέσσερις εβδομάδες ακτινοβολίας παρουσιάζω τον εαυτό μου πιο κουρασμένο και πιο ευαίσθητο. Αυτό όμως που με φέρνει σε κατσούφικη διάθεση είναι το ότι ο χρόνος που είχαν τα παιδιά να μείνουν εδώ, τελείωσε σαν νεράκι. Η Δάφνη και η Σοφία σήμερα θα πάρουν τον δρόμο της επιστροφής για την Πάτμο. Σίγουρα στην Πάτμο έχει πολλή ζέστη και ήλιο σε αντίθεση με την Ολλανδία.
Όσον αφόρα το χτες, πήγα το πρωί με τα παιδιά στο νοσοκομείο. Αφού αργότερα γυρίσαμε πίσω, εγώ κοιμήθηκα για να είμαι ξεκούραστος για το βράδυ, γιατί πήγαμε και φάγαμε οι τέσσερις σε ένα ιταλικό εστιατόριο. Ήταν πολύ ωραία, καθώς γενικά μας αρέσει η αγνότητα και απλότητα της ιταλικής κουζίνας.